Bittere bloemen
Na een verblijf van enkele maanden in een ontwenningskliniek stap privédetective Varg Veum
de maatschappij weer in. In de hoop zijn werk langzaam weer te kunnen oppakken, neemt hij een
simpel baantje aan, als bewaker van een huis waarvan de bewoners enige tijd in Spanje verblijven.
Wanneer de vrouw die hem het baantje heeft bezorgt hem het huis laat zien, blijkt dat er een
lijk in het zwembad ligt. Terwijl Veum het lijk uit het water haalt, verdwijnt zijn
opdrachtgeefster spoorloos.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ondanks de waarschuwingen van de politie gaat Veum
op zoek naar de verdwenen vrouw. Hij komt een milieuschandaal bij een chemische fabriek op
het spoor. Zakenbelangen blijken het weer eens gewonnen te hebben van milieubelangen. Met
de ontdekking van dit schandaal stuit Veum ook op een gebeurtenis die acht jaar eerder heeft
plaatsgevonden. De vraag die hem blijft achtervolgen luidt: wat gebeurde er precies op de
avond van 26april 1979?
Op Agatha Christie-achtige wijze probeert Veum het raadsel te ontwarren.
Boekgegevens
Titel: Bittere bloemen (1999)
Auteur: Gunnar Staalesen
Originele titel: Bitre blomster (1991)
Vertaling: Annemarie Smit
Uitgeverij: Signature
ISBN: 90-5672-024-4
Omvang: 319 p.
Gelezen: 10-2004 / 09-2008
BOB-score 3/5
Noorse gumshoe
Privé-detective Varg Veum uit het Noorse Bergen heeft een baantje als toezichthouder op een
tijdelijk onbewoond huis op zich genomen om rustig te kunnen beginnen na een verblijf in een
ontwenningskliniek. Het baantje begint echter alles behalve rustig wanneer hij in het zwembad
het lichaam van een man aantreft.
Veum pakt noodgedwongen zijn oude beroep maar weer op omdat hij wil weten wie de man in het
zwembad is. Al snel wordt duidelijk dat er geen sprake is van een simpele impulsieve daad.
Lopende het onderzoek vallen er meer slachtoffers. De wolf is op jacht.
Gunnar Staalesen schreef al meer boeken over deze Noorse gumshoe die met lede ogen ziet dat
de zware industriële- en olie-industrie de natuur van zijn land bedreigt. Prima gedoseerde
humor in een verhaal waarin heel wat en soms iets te veel sporen moeten worden nagelopen voordat
de dader uiteindelijk tegen de lamp loopt.
Veum graaft door
De Noorse thrillerschrijver Gunnar Staalesen - en met hem zijn privé-detective Varg Veum - krijgt in Nederland maar moeilijk vaste grond onder zijn voeten...
Het is ten onrechte dat Staalesen - in eigen land, maar ook bijvoorbeeld in Duitsland zeer populair - hier nogal wat moeite heeft een vaste waarde te worden. Hij schrijft in de beste tradities van de Scandinavische thrillerschool, waarin evenzeer ruimte is voor een speurder of agent met een geweten als voor zwarte humor. Er is veel mededogen met de underdogs in de maatschappij en in het geval van Staalesen is er veel liefde voor Bergen, de stad waar Veum opereert. Bovendien zit er altijd beweging in Staalesens verhalen, die niet verloochenen dat hun schrijver in de leer is geweest bij Chandler en Hammett. Bittere bloemen (Signature/Manteau; fl. 34,90) dateert uit 1991, maar het boek draagt dit jaartal niet als handicap mee. Het milieuschandaal dat centraal staat, is evengoed van 1991 als van 2000, net als de milieuactivisten die een chemische fabriek belagen. De eenzame wolf Veum, net ontslagen uit een ontwenningskliniek, raakt ongewild bij de affaire betrokken wanneer hij op het lijk van een werknemer van die fabriek stuit. En dan gaat de bal rollen, zoals dat heet. Stapje voor stapje dringt Veum door tot familiegeheimen die al jaren aan allerlei gewetens knagen, maar waarop niemand als eerste de buitenwereld een blik wil gunnen. Een verdwenen kind van vijf jaar, geheime gifstortingen, overspel, een moord en dan nóg een moord. De politie tracht Veum in de kantlijn te houden, maar hij heeft de vasthoudendheid van een teckel en graaft gewoon door. Tot ineens alles aan de oppervlakte ligt. Frans van Schoonderwalt in de Volkskrant - 07/01/2000