Moordenaar zonder gezicht
Inspecteur Kurt Wallander is bezig de dubbele moord op een ouder boerenechtpaar te onderzoeken, een moord die de politie van Ystad omschrijft als 'een menselijk slachthuis'. Hij ontdekt dat er politiek-maatschappelijk gevoelige kanten aan de zaak zitten. Omdat er vermoedens leven dat buitenlandse vluchtelingen bij de moord betrokken zijn, probeert Wallander zijn onderzoek angstvallig buiten de publiciteit te houden. Tevergeefs. Vanaf dat moment beginnen tegenstanders van de Zweedse asielpolitiek het onderzoek op hoog niveau te manipuleren.
Boekgegevens
Titel: Moordenaar zonder gezicht (1997)
Auteur: Henning Mankell
Originele titel: Mördare utan ansikte (1991)
Vertaling: Cora Polet
Uitgeverij: De Geus
ISBN: 90-445-0210-7
Omvang: 342 p.
Gelezen: 09-2002
Awards
Bästa svenska kriminalroman 1991
Glasnyckeln 1992
Fijn om weer eens zo'n echt Europese policier te lezen
"Kurt Wallander duwde de deur met zijn ene voet open. Het was erger dan hij gedacht had. Veel erger. Later zou hij zeggen dat het erger was dan hij ooit gezien had. En hij had veel gezien."
Wallander is de anti-held uit de Zweedse politieroman 'Moordenaar zonder Gezicht' van Henning Mankell. Conscientieus, eenzaam, ongelukkig en te dik. De herinnering aan het oude boerenechtpaar in hun slaapkamer, gruwelijk afgeslacht, laat hem niet los. 'Buitenlands' is het laatste woord dat de boerin fluisterde voor ze stierf, en vlakbij de plaats van het delict is een opvangcentrum voor vluchtelingen. Dus ...
De verbinding is snel gelegd, vooral door kwaadwilligen. Maar Wallander wil er niet aan. Temeer niet als blijkt dat de oude boer allerminst arm was, zoals iedereen dacht, en bovendien een dubbelleven leidde; hij onderhield een jonge vrouw en had een buitenechtelijk kind. Maar alle sporen leiden tot niets niemendal. Totdat ...
Het is een plot die even goed in Nederland als in Zweden gesitueerd had kunnen zijn. Helaas ben ik hier nog nooit zo'n goede thrillerschrijver tegengekomen als Mankell blijkt te zijn. Alle doodlopende zijwegen die hij bewandelt zijn spannend en blijken achteraf ook in het geheel te passen. En het is toch ook wel fijn om weer eens zo'n echt Europese policier te lezen; niet zo wipstaarterig en hijgerig als de Amerikaanse, ook niet zo bloederig, ondanks het gruwelijke begin, meer beschouwelijk en rustig. Zo'n Zweed is bijna eigen volk, zij het wat somberder.
Willy Wielek in Trouw - 21/11/1997