De laatste winter
Het belooft een prachtige winter te worden in Göteborg, maar niet voor de inwoners van
de wijk Vasastan. Op een vroege decemberochtend treft het politieteam onder leiding van Erik
Winter in een chic appartement een gewurgde vrouw en een man in ernstige shock aan. De man
zweert dat hij bij het ontwaken zijn partner levenloos naast zich in het tweepersoonsbed
aantrof.
Wanneer er enkele dagen later een volstrekt identieke moord plaatsvindt begint agente Gerda
Hoffner, die Winter assisteert bij het onderzoek, te denken dat de moordenaar misschien een
boodschap heeft willen achterlaten. Ze deelt haar vermoedens met haar chef, waarop de zaak
een wending neemt die Gerda dichter bij de waarheid brengt, maar die tegelijkertijd onverwacht
het einde aankondigt van de politiecarrière van Erik Winter...

Boekgegevens
Titel: De laatste winter (2010)
Auteur: Åke Edwardson
Originele titel: Den sista vintern (2008)
Vertaling: Elina van der Heijden, Wiveca Jongeneel
Uitgeverij: AW Bruna
ISBN: 90-229-9641-7
Omvang: 383 p.
Gelezen: 06-2010
BOB-score 3/5
Een verpest leven
In De laatste winter laat Åke Edwardson voor de tiende en laatste keer zijn hoofdinspecteur
Erik Winter een moord onderzoeken in Göteborg. Aangezien moorden meestal worden gepleegd door
bekenden van het slachtoffer is het geen verrassing dat de man die aangifte doet van de moord
op zijn vrouw als verdachte wordt aangehouden. De man verklaart dat hij wakker is geworden met
zijn geliefde dood naast zich in bed. Het slachtoffer blijkt te zijn gesmoord met haar eigen
kussen.
Voor de jonge en nog onervaren agente Gerda Hoffner is het haar eerste kennismaking met een
slachtoffer van moord.
Wanneer Gerda Hoffner in een ander deel van Göteborg nogmaals betrokken raakt bij een
soortgelijk geval stapt ze uiteindelijk op Winter af en brengt de overeenkomsten tussen
beide moorden onder zijn aandacht. De agente blijkt als enige betrokken bij beide gevallen
en zij komt tot de conclusie dat er sprake moet zijn van een dader die in zijn enscenering
van het plaats delict identieke accenten heeft aangebracht. Erik Winter raakt zelf ongewild
betrokken bij nog een moordzaak. Wanneer hij zich samen met zijn gezin op het strand ontspant,
spoelt het lichaam aan van een onbekende man. Het slachtoffer is gekleed alsof hij op weg
was naar een begrafenis. Voor Angela, de vrouw van Erik, is de grens van hoever zij de
donkere kant van haar mans werk in haar privé-leven wil hebben bereikt.
Åke Edwardson, voormalig journalist en hoogleraar, schrijft al sinds 1997 over politieman
Erik Winter en zijn team. Een ontwikkeling van de jongste hoofdinspecteur ooit die zich van
een snobistische politieman ontwikkelt tot een filosofisch ingestelde speurder en familieman.
Het tempo in de boeken ligt niet hoog. Edwardson gaat uitgebreid in op wat politiemensen
motiveert om door te gaan met hun veeleisende werk. Waar Sjöwall & Wahlöö als een van de
eersten in Zweden de mens Martin Beck achter de politieman lieten zien en daarmee een realistischer
beeld schetsten, daar gaat Edwardson met Erik Winter weer een stapje verder. De keuze om de
reeks af te ronden met een tiende boek is inmiddels een Zweedse traditie geworden en wellicht
een eerbetoon aan de grondleggers van de Zweedse politieromans. Een fraaie serie over een
veranderende samenleving met doorlopende verhaallijnen beloond met twee keer de prijs voor
beste Zweedse misdaadroman van het jaar.
De verhaallijnen van de gesmoorde slaapsters en de gewurgde drenkeling komen uiteindelijk
samen in het deel van Spanje dat Erik Winter persoonlijk goed kent. En zoals vaak ligt het
motief van de dader bij misstanden in het verleden en zoekt het toenmalige slachtoffer nu
als dader genoegdoening voor een verpest leven.