Levenslang
Een populaire politieman wordt vermoord in zijn bed aangetroffen. Zijn driejarige zoontje is spoorloos verdwenen. De verdenking valt al snel op zijn echtgenote. Ook zij bevindt zich in het appartement, in shocktoestand. Bovendien is de moord met haar dienstpistool gepleegd. De officier van justitie wil haar levenslang achter de tralies hebben, maar Julia beweert onschuldig te zijn: er was ‘een andere vrouw’ in het appartement …
Boekgegevens
Titel: Levenslang (2008)
Auteur: Liza Marklund
Originele titel: Livstid (2007)
Vertaling: Ina Sassen
Uitgeverij: De Geus
ISBN: 90-445-1189-5
Omvang: 411 p.
Gelezen: 05-2008
BOB-score 3/5
Jongens zijn stom!
We treffen journaliste Annika Bengtzon aan op de plek waar we haar op het einde van Het
testament van Nobel achterlieten. Door haar man verlaten voor een jongere vrouw, met
haar twee kinderen in pyjama en naast een compleet afgebrand huis wacht haar nog een laatste
fijne verrassing als haar beste vriendin Anne haar in de kou laat staan. De egocentrische
hartsvriendin brengt haar nacht liever rollebollend door met een leuke jongeman.
Inspecteur Nina Hoffman is er niet veel beter aan toe als zij reageert op een noodoproep en
het dode lichaam van hoofdinspecteur David Lindholm aantreft. Zijn vrouw Julia, collega en
jeugdvriendin van Nina, wordt in psychische shocktoestand aangetroffen onder het bloed en
hun vierjarige zoon is spoorloos verdwenen.
Nadat Annika weer op de been is geholpen door haar collega Berrit zoekt ze contact met Nina
die ze nog kent van een rapportage die ze heeft gemaakt over Julia en Nina. Al wroetende komt
Annika er achter dat de doodgeschoten Lindholm niet die geweldige politieman is geweest, die
door zijn collega's bijna heilig wordt verklaard. Het korps schaart zich als één man achter
Lindholm en het is voor hen dan ook duidelijk dat zijn vrouw Julia de dader moet zijn geweest.
Annika is echter niet zo snel overtuigd en zoekt verder naar het verdwenen jongetje, terwijl
een overijverige officier van justitie intussen een levenslange gevangenisstraf voor Julia
voorbereidt.
Liza Marklund levert haar zevende maar niet haar sterkste misdaadroman over journaliste Annika
Bengtzon af. Natuurlijk heeft de voormalige journaliste Marklund een soepele schrijf- en
vertelstijl zodat de lezer door het boek gaat als een warm mes door de boter. Maar het verhaal
is niet verrassend en door de persoonlijke intermezzo's staat ook de spanning onder druk. In
dit boek is Bengtzon stekeliger dan ooit, of ze zich nou druk maakt over de prijs van een wrap
of over een jonge ambitieuze vrouwelijke collega op de redactie, ze blijft om zich heen maaien.
Onduidelijk is hoeveel van zichzelf Marklund in Bengtzon heeft gestopt, wel duidelijk is hoe
ze denkt over de andere helft van de wereldbevolking. Je hoort haar zachtjes roepen: 'Jongens zijn stom!'