Peperkoekenhuis
De vierenveertigjarige Thomas leidt een rustig leven - tot hij op een maandagochtend in de
tram bij toeval iemand herkent die hem jaren geleden, op de kleuterschool, het leven zuur
gemaakt heeft. Thomas volgt zijn voormalige plaaggeest naar diens huis en blijft, totaal
geobsedeerd, urenlang bij de voordeur posten.
De volgende dag worden hoofdinspecteur Conny Sjöberg en zijn team, verbonden aan het
politiebureau Hammarby in Stockholm, op een bloedige moordzaak gezet. Een motief lijkt ver
te zoeken. Maar dan volgen meer moorden, en blijkt dat de slachtoffers allemaal tegelijkertijd
op dezelfde kleuterschool hebben gezeten.
Is er iemand na veertig jaar nog uit op wraak? En waarom? Een race tegen de klok begint...
Boekgegevens
Titel: Peperkoekenhuis (2009)
Auteur: Carin Gerhardsen
Originele titel: Pepparkakshuset (2007)
Vertaling: Kim Snoeijing
Uitgeverij: Querido - Q
ISBN: 90-214-3556-x
Omvang: 301 p.
Gelezen: 09-2009
BOB-score 3/5
Dagboek van een moordenaar
Nog nooit heb ik me zo opgewekt gevoeld als vandaag, zo vol energie en zo levenslustig,
nu ik voor het eerst een moord heb begaan.
In Peperkoekenhuis het misdaadromandebuut van de Zweedse schrijfster Carin Gerhardsen
wordt de lezer 'getrakteerd' op gedetailleerde beschrijvingen van de daden en gevoelens van
een losgeslagen seriemoordenaar. Een dader die door een traumatisch verleden is misvormd en
die nog maar een doel voor ogen heeft, wraak op de plaaggeesten uit het verleden.
In het politiedistrict Hammarby wordt in een tijdelijk niet bewoond huis het lichaam gevonden
van een makelaar. Het slachtoffer is doodgeslagen met een keukenstoel en wordt uiteindelijk
gevonden door de teruggekeerde bewoonster. Hoofdinspecteur Conny Sjöberg moet met zijn team
aan het werk om uit te zoeken wat de makelaar met een smetteloos blazoen te zoeken had in het
huis van de voormalige kleuterjuf.
Sjöberg is de bijna vijftigjarige speurder die als vader van een gezin van drie eigen en twee
geadopteerde kinderen in de leeftijd van twee tot acht zijn best doet om een evenredige bijdrage
te leveren aan de huishoudelijke taken. Hoewel de verhouding tot zijn vrouw Åsa uitermate
harmonieus is kan zij soms haar frustratie over het veeleisende werk van de politieman niet
onderdrukken.
De andere teamleden hebben zo hun eigen privé-problematiek, rechercheur Jamal Hamad, afkomstig
uit Libanon doet zijn best om te integreren maar kan onder druk van relatieproblemen goedbedoelde
opmerkingen over zijn cultuur en geloof niet goed verdragen. Zelfs als deze opmerkingen komen
van zijn collega Petra Westman waar hij goed mee kan opschieten. Petra zit zelf in een moeilijk
parket na een verkrachting door een arts die haar drugs heeft toegediend. Ze wil de dader
aanpakken maar zelf niet als slachtoffer worden behandeld door haar collega's.
Een slachtoffer die zich als zijn hele leven slachtoffer voelt is de vierenveertigjarige Thomas.
Een grijze muis, onzichtbaar voor zijn omgeving, genegeerd op zijn werk en zonder vrienden en
familie. Hoewel er moorden in diverse districten van Stockholm worden gepleegd die niet direct
vallen onder de verantwoordelijkheid van Conny Sjöberg wordt het langzaam duidelijk dat er
een seriemoordenaar aan het werk is en dat de slachtoffers allemaal dezelfde leeftijd hebben
als Thomas. Met deze informatie kan het net rondom de dader strak worden getrokken en de jacht
pas echt goed beginnen.
Niet zonder zelfvertrouwen zit ik hier nu mijn hart te luchten over de boosaardigheid van
de mensen en van mijzelf.
De wiskundige en voormalig automatiseringsdeskundige Carin Gerhardsen heeft met Peperkoekenhuis
het eerste boek geschreven over wat een serie gaat worden over politiedistrict Hammarby in
Stockholm en het rechercheteam van Conny Sjöberg. In Zweden is het tweede boek verschenen met
als titel Mama pappa barn.
Het thema van Peperkoekenhuis gaat over wraak maar vooral over verantwoordelijkheid
nemen en in dit boek maakt Gerhardsen duidelijk wat er mis kan gaan wanneer dit niet tijdig
gebeurt. Een maatschappijkritische boodschap verpakt in een Scandinavische misdaadroman die
vrij rustig wordt opgebouwd maar die nog niet veel nieuws aan het genre toevoegt.