Zoete dromen

In November verscheen Suikerdood het nieuwste boek van de Noorse schrijfster Unni Lindell die op het gebied van misdaadromans al meer dan vijftien jaar aan de weg timmert. Naast misdaadromans verschijnen ook regelmatig haar kinderboeken in vertaling.
Voor Ezzulia is de publicatie van Suikerdood een goede aanleiding om weer eens contact te zoeken met deze schrijfster en te horen of zij met rechercheur Marian Dahle definitief heeft gekozen voor een nieuw hoofdpersoon of dat inspecteur Cato Isaksen nog lang niet is afgeschreven.



Suikerdood is het achtste boek dat je hebt geschreven over inspecteur Isaksen. Hoe blijft een schrijver na vijftien jaar nog geboeid door een terugkerend personage?
'In dit laatste boek kan je niet langer zeggen dat Cato het belangrijkste personage is. Marian Dahle is een 32 jaar jonge en sterke politievrouw die vrij veel ruimte claimt. Ik schrijf erg graag over haar en over de manier waarop zij in het leven staat. Ze heeft wel wat weg van Lisbeth Salander, is geadopteerd uit Korea en ze is soms kwetsbaar. Na de publicatie van Honingval drie jaar geleden wilde mijn lezers steeds meer horen over Marian en dat is de reden waarom Cato nu zijn positie moet delen met dit nieuwe en opwindende personage. In Noorwegen werden uiteindelijk 170.000 exemplaren verkocht van Honingval en van mijn nieuwe boek Suikerdood werden alleen al in de eerste paar weken 90.000 exemplaren verkocht. Mijn lezers zijn dol op Marian Dahle.'

Een overstap van Cato naar Marian dus?
'Ja, zo zou je het wel kunnen zien. Na de boeken over Cato en zijn familie neemt Marian meer en meer zijn plaats in. Voor mij is het goed om ook eens te kunnen schrijven vanuit een vrouwelijk perspectief. Daarbij is voor de televisieverfilming een beeldschone jonge actrice gevonden, Kohinoor Nordberg, die een perfecte Marian neerzet. Het geheel voelt goed en alle stukjes vallen nu gelijktijdig op hun plek. '

Het lijkt of Marian minder gevoelig is voor het effect dat ze heeft op haar omgeving, minder empathisch. Wellicht met een licht autistische inslag?
'Ze is in ieder geval anders dan de normale politie-inspecteur die je in het misdaadgenre tegenkomt. Haar intuïtieve manier van werken zorgt ervoor dat ze geregeld botst met haar collega's en met Cato in het bijzonder. In het boek Suikerdood wordt ze bijna uit het politiekorps gegooid. Hopelijk weet ze zich beter te gedragen in mijn volgende boeken. Of eigenlijk hoop ik dat niet want het maakt het zoveel boeiender om over haar te schrijven. '

Haar manier van werken past eigenlijk beter bij de aanpak van een privédetective. Tijd voor een carrière-switch?
'Wacht maar af en lees mijn volgende boek. Voor mij biedt het schrijven over Marian in ieder geval nieuwe mogelijkheden die ik in de komende periode ga ontdekken.'

Je hebt naast je misdaadromans ook een groot aantal kinderboeken geschreven waaronder die over het spookje Ella. In een aantal recente Zweedse misdaadromans van onder andere Mons Kallentoft wordt de lezer ook geconfronteerd met bovennatuurlijke verschijnselen.
Waarom worden kinderen aangetrokken tot spoken en blijft deze aantrekkingskracht ook bestaan bij volwassenen?
'Spoken zijn bij kinderen op dit moment erg populair. In Noorwegen verscheen mijn vierde boek over het spookje Ella met als titel Enge Ella en het aardbeivergif. In de gedachtewereld van kinderen is bijna alles mogelijk en daarmee krijgen ook spoken een plek. Bij volwassenen waaronder ik mij zelf reken is dit geloof meestal verdwenen. Daarbij komt dat ik mijn verhalen graag zo realistisch mogelijk wil houden. Je zult dus bij mij geen bovennatuurlijke verschijnselen aantreffen in mijn misdaadromans.’

In dit boek introduceer je Kari Helene, een personage dat getraumatiseerd raakte in haar jeugd. Je schrijft ook over de jeugd van Marian en de veilige haven die ze vindt in het huis van politieman Martin Egge. Wilde je met dit boek aandacht vragen voor het feit dat kinderen vaak slachtoffer worden?
'Aandacht vragen maar dan op mijn manier. Alle volwassenen zijn kind geweest net als Kari Helene. Zij is werkelijk een verdrietig personage. Ze is monsterlijk groot, vet, lelijk en verdrietig. Op een dag wanneer ze in een bakkerswinkel zoetigheid koopt weet ze plotseling weer wat er zestien jaar eerder is gebeurd op het moment dat zij haar babybroertje dood aantrof op de vloer. Met deze herinnering wordt ze een gevaar voor een aantal mensen in haar directe omgeving. Onder de slachtoffers zijn een onschuldige vrouw en een politieman.
Op de Noorse boekomslag zie je een afbeelding van hoe ik de achtjarige Kari Helene voor me zie. In een boektrailer op youtube kun je zien hoe zij er zestien jaar later uitziet. Ik heb haar in mijn hart gesloten en ik wil zeker meer over haar schrijven.’

In dit boek spreekt Cato zijn ongenoegen uit over het feit dat zijn collega Martin Egge slachtoffers mee naar huis neemt. Hij noemt dit onprofessioneel voor een politieman.
Moet een politieman afstand creëren tot zijn werk of juist meer compassie tonen?
'Ik ken door mijn werk persoonlijk een aantal politiemensen en het is onprofessioneel om persoonlijke relaties aan te gaan met slachtoffers en gevaarlijk ook zoals ik laat zien in dit boek Suikerdood.'

Diverse van je boeken zijn voor televisie verfilmd met Reidar Sørensen als Cato en Kohinoor Nordberg als Marian Dahle. Resulteren de films in meer vraag naar je boeken over deze twee personages of is het grote publiek alleen geïnteresseerd in meer film?
'Je kunt zeker stellen dat de boekverfilmingen leiden tot meer vraag naar boeken. Naast Noorwegen zijn de films op televisie uitgezonden in Zweden, Denemarken en Duitsland. In Noorwegen was dit zelfs een van de best bekeken programma's.'

Je sprak al eerder over de boektrailer op youtube met Kari Helene in de hoofdrol. Is de marketinginspanning vergroot wanneer je dit vergelijkt met je eerste boek vijftien jaar geleden?
'Dat kan ik zeker bevestigen, net zoals het aandeel aan de campagne dat wordt gevraagd van de schrijver, groter is geworden.'

In een eerder interview liet je weten dat je met veel belangstelling de misdaadroman Zwart water van je Zweedse collega Kerstin Ekman had gelezen. Ekman heeft een nieuw boek geschreven geïnspireerd door een oude misdaadroman Dr. Glas door Hjalmar Söderberg.
Is er een oude traditie van misdaadromans in Noorwegen en zou je hierdoor geïnspireerd kunnen worden?
'Nee, eigenlijk niet. Ik moet zeggen dat ik niet veel op heb met oude misdaadromans zoals die van Agatha Christie of de vroegere Noorse schrijver Stein Riverton. Ik hou meer van moderne verhalen en van literaire romans zoals Utrenskning van Sofi Oksanen. Ik lees zelden misdaadromans.'

Over modern gesproken, in het boek Suikerdood schrijf je over Google Earth. Ben je gefascineerd door nieuwe techniek en biedt dit nieuwe mogelijkheden voor misdaadromans?
'Ja, ik heb zeker iets met nieuwe techniek. Je kunt op dit moment de hele wereld je huis binnen halen. Ik ga hier zeer zeker meer gebruik van maken in mijn volgende boek.'

In Nederlands verscheen dit jaar de tiende en laatste Wallander. Ook de schrijvers Åke Edwardson en Kjell Eriksson lieten weten dat hun hoofdpersoon na tien boeken met pensioen mocht. Na het echtpaar Sjöwall & Wahlöö lijkt tien het magische getal.
Kijk je op deze manier naar je hoofdpersoon Cato Isaksen, nog twee boeken te gaan?
'Nee zeer zeker niet ik hoop nog veel boeken over hem te schrijven. '

Aan de andere kant is dit pas het derde boek over Marian Dahle dus nog zeven te gaan?
'… het voelt zeker zo dat Suikerdood mijn derde boek is in een nieuwe serie over Marian Dahle. Voorlopig kan ik met Cato en Marian nog wel even vooruit.'

© Interview Januari 2011 voor Ezzulia.nl
door Ronald de Jong