Unni Lindell
Recent verscheen het zesde boek van de Noorse
schrijfster Unni Lindell met in de hoofdrol inspecteur Cato Isaksen. Het
boek draagt de titel Honingval en Femmigje Andersen Sijtsma tekende voor
de vertaling. Ezzulia grijpt de kans om naar aanleiding van dit nieuwe boek de
schrijfster per email wat vragen te stellen.
Tradities
Paaskekrim- In Noorwegen bestaat de levendige traditie dat misdaadromans en misdaadseries veel aandacht krijgen tijdens Pasen. Welke misdaadroman heeft u gelezen tijdens de Pasen?Op deze vraag kan ik een kort antwoord geven. Ik heb geen misdaadroman of enig ander boek gelezen. Momenteel ben ik druk bezig aan mijn nieuwe Cato Isaksen roman. En wanneer ik schrijf kan ik niet lezen. Over tradities wil ik nog wel wat kwijt. Noorwegen is een land met circa 4,5 miljoen inwoners waar nog steeds veel mensen wonen in kleinere plaatsjes of in landelijke gebieden. Het zijn de tradities die de Noren binden. In het boek Honingval komt de lezer nog een typisch Noorse traditie tegen, waarbij eindexamenkandidaten in de maand mei het einde van hun studietijd vieren door in rode kleren gekleed rond te rijden in grote rode auto's of bussen. Met als hoogtepunt de parades op 17 mei, de Noorse nationale feestdag.
De schrijfster Lindell
Het schrijven zit me in het bloed. Ik schrijf zowel kinderboeken als misdaadromans, een combinatie die je ook bijvoorbeeld aantrof bij Roald Dahl. Inmiddels heb ik ongeveer vijftig boeken geschreven waaronder een behoorlijk aantal kinderboeken. Wanneer ik kijk naar dit jaar dan zullen nog een tweetal nieuwe kinderboeken en een nieuwe misdaadroman verschijnen. Mijn voorliefde voor misdaadromans vloeit voort uit het feit dat je mee de diepte in kunt bij de problemen die mensen tegenkomen in hun dagelijks leven. In mijn beleving schrijf ik dus spannende literatuur over gewone mensen en normale situaties die ontsporen. Voor mij persoonlijk zijn een aantal van ‘s werelds beste literaire romans dan ook misdaadromans, kijk naar Schuld en boete van Dostojevski en Zwart water van Kerstin Ekman.Voor mij is schrijven vooral kijken en ontdekken. Het begint met een aantal mensen die ik voor me zie. Ik leer hun naam, maak kennis met ze. Het wordt duidelijk dat er iets is gebeurd. In het begin is het voor mij niet direct duidelijk wat maar dat ontdek ik gaandeweg. In Honingval begon ik met de straat waar ik woon en gebruikte mijn eigen buurt in Høvik als setting. En voor de rest is schrijven vooral hard werken, lange dagen en nachten achter het toetsenbord, bedenken, beelden zien en schrijven. Ik besteed bijna al mijn tijd aan het schrijven.
Cato en sterke vrouwen
Ja, Cato en ik hebben wel iets samen. In Noorwegen en Zweden is Cato inmiddels behoorlijk beroemd als gevolg van de tv-serie naar de boeken. In mei wordt gestart met de verfilming van Honingval. Ik denk niet dat je in Noorwegen iemand kan vinden die nog nooit van Cato Isaksen heeft gehoord. De rol van Marian Dahle zal worden gespeeld door een beroemde Noorse actrice en Cato zal, net als in het boek, de nodige problemen hebben met deze sterke vrouw. Marian claimt zoveel ruimte in dit boek dat de normale problematiek tussen Cato en zijn gezin wat naar de achtergrond verdwijnt. Sterke vrouwen zie je ook meer en meer in de Noorse samenleving, zoals Cato al aan de lijve ondervond met zijn chef Ingeborg Myklebust. Ik schrijf met zoveel plezier aan Marian dat ze ook meegaat naar het volgende boek. Cato kan zijn borst nog nat maken.Scandinavische schrijfsters
Welke invloed hebben succesvolle Noorse schrijfsters als uzelf, Karin Fossum en Anne Holt op de ontwikkeling van misdaadromans?Zonder al te veel te generaliseren kun je stellen dat de vrouwen voorkeur hebben voor de meer psychologische thema’s en het leven van gewone mensen. Mannen leggen meer nadruk op de internationale misdaad en de meer actiegerichte boeken. De lezers in Noorwegen lijken op dit moment de voorkeur te geven aan de verhalen over het dagelijks leven, verhalen die toch vaak beter worden geschreven door vrouwelijke auteurs. Problematiek van het dagelijks leven en mistanden in de samenleving waarover je iedere dag kunt lezen in kranten zijn een prima kader voor misdaadromans. Schrijvers maken van de dagelijkse realiteit, realistische misdaadromans. En waarom we daar in Scandinavië goed in zijn? (Glimlachend) Het zal te maken hebben dat we hier zoveel koude en donkere dagen hebben, gevuld met sneeuw en ijs. We hebben de droomwereld van boeken nodig om ons dagelijks leven aan te kunnen… misschien.
Honingval
In het boek Honingval zit veel contrast verwerkt. Was dit een keuze als thema?Zoals eerder verteld is dat niet de manier waarop ik werk. Ik plan niet van te voren wat een thema wordt voor een boek. Er gebeuren gewoon dingen als ik een boek schrijf, als of het verhaal zich ontvouwt. En dan, plotseling aan het einde van het verhaal, is er een thema. Prachtig eigenlijk.
Op Honingval ben ik eigenlijk vooral best wel trots op de intrige in dit boek. Het blijft boeiend om te schrijven over het gevecht van de mens tegen zijn donkere kant. In dit boek krijgt de donkere kant een extra lading doordat er kinderen in het spel zijn. De kwetsbaarheid van kinderen vergroten het contrast. Het is hierbij niet zo dat ik in mijn boeken de kinderen steeds jonger maak om een shockeffect te bereiken. In mijn volgende boek spelen kinderen geen rol.
Hoe nu verder?
Ik ben nog druk bezig met het nieuwe boek waarin Marian Dahle verder gaat met het op de kast jagen van Cato. Het boek dat Mørkemannen gaat heten zal in Noorwegen in september uitkomen. Verder werken twee Zweedse scenarioschrijvers aan de bewerking van mijn boeken voor de tv-verfilming met in de hoofdrol de acteur Reidar Sørensen. Ik vind hem perfect gecast voor zijn rol. En verder… verder wil ik graag al mijn Nederlandse lezers bedanken voor het lezen van mijn boeken.
© Interview April 2008 voor Ezzulia.nl
door Ronald de Jong