Tom Egeland
Wat is er voor een Noorse auteur die voor het eerst Nederland bezoekt nu een betere kennismaking met ons land dan een regenachtige maandag in Amsterdam kijkend uit het raam naar de Herengracht met in de hand een glas koud wereldberoemd Nederlands bier. Tom Egeland is kort in Nederland om het nieuwe boek De Bespieder te promoten, na Wolvennacht het tweede deel dat bij uitgeverij De Geus is verschenen over de ambitieuze tv-journaliste Kristin Bye.
SERIEMOORDENAAR
Egeland, jarenlang zelf werkzaam als journalist en redacteur bij het Noorse commerciële televisiestation TV2, spreekt gedreven over zijn vak . ‘Sinds 1992 is er in Noorwegen commerciële televisie waarbij in eerste instantie een Amerikaans format werd gevolgd. Korte nieuwsflashes afgewisseld met sportfragmenten en rapportages over misdaad. Het publiek begon zelf ook videobeelden naar de redactie te sturen met het verzoek die uit te zenden. Voortbordurend op deze trend bedacht ik wat een nieuwsredactie zou doen als een seriemoordenaar zijn slachtoffers op video zou zetten en deze beelden aanbood.’ Deze gedachte werd de basis voor het eerste boek over tv-journaliste Kristin Bye dat in Noorwegen in 1997 uitkwam en dat nu, tien jaar later, ook in Nederland beschikbaar is.
Inmiddels zijn er drie mediathrillers
verschenen, waar De Bespieder de eerste in de reeks is. Egeland
geeft aan dat er zoveel dimensies aan het vak van journalist zitten dat hij
mogelijk nog meer boeken over Kristin Bye zal schrijven. Belangrijk voor
Egeland zelf is dat de boeken niet volgens een vast stramien worden
geschreven. ‘Series zijn vaak veel van hetzelfde. Dat zou mij gaan vervelen.
Mijn boeken verschillen erg van elkaar, zelfs als ze dezelfde hoofdpersoon
hebben.’
JOURNALIST
Reden voor Egeland om terug te grijpen
naar de mediawereld is dat hij deze veel beter kent dan het politiewerkveld.
Bovendien zijn journalisten beroepsmatig vaak op onderzoek uit en daarmee goed
inpasbaar in de verhalen die Egeland kwijt wil aan zijn publiek. Boeken
die je niet alleen vermaken maar die je ook aan het nadenken zetten. Hierbij
verwijzend naar de Tsjetsjeense zaak in zijn vorige boek Wolvennacht. Het
beroep journalist steekt nog even de kop op als hij stelt: ‘Het is zwaar om
redacteur te zijn en te besluiten wat je wel of niet uitzendt omdat je vaak de
gevolgen niet kunt overzien. Hierbij gaat er gelukkig wel een corrigerende
invloed uit van internet en bloggers. De wereld zit zo vol met specialisten op
allerlei obscure deelgebieden dat je als serieuze journalist je feiten goed op
orde moet hebben omdat er anders altijd wel iemand op staat die je een
corrigerende tik op de vingers geeft.’
CHRONOLOGISCHE VOLGORDE
Een vraag die geregeld opduikt is waarom de
uitgever een reeks niet in chronologische volgorde publiceert. Egeland
antwoordt kort en krachtig. ‘De uitgever koopt je nieuwste boek. Als dit goed
verkoopt, dan zullen ook eerdere boeken worden vertaald en op de markt worden
gebracht. Zo kan het zijn dat een inmiddels tien jaar oud boek nu in Nederland
verschijnt terwijl ik op dit moment mijn nieuwste boek in Noorwegen aan het
promoten ben. Of een boek aan zal slaan is vaak een kwestie van toeval en geluk.
Zelf heb ik nog geen reden ontdekt waarom mijn boeken wel succesvol zijn in
Italië, Spanje en Griekenland, maar veel minder in Duitsland terwijl dat toch
een grote afzetmarkt is voor Scandinavische auteurs. Toeval is natuurlijk dat
mijn boek Het einde van de cirkel al een aardige oplage had gehad in
Noorwegen maar na het succes van De Da Vinci Code nog in een veelvoud
werd verkocht en ook internationaal goed aansloeg.’
Onmiddellijk in het Engels schrijven om zo
een groter taalgebied te bereiken, ziet Egeland zichzelf niet doen
ondanks zijn studie in de Verenigde Staten. ‘Ik zou me een componist voelen die
alleen de witte toetsen van de piano zou mogen gebruiken.’
MAATSCHAPPELIJKE THEMA'S
Sinds anderhalf jaar werkt Egeland als
fulltime schrijver en heeft hij zijn baan bij TV2 opgezegd. Het schrijven gaat
hem gemakkelijk af door de jarenlange discipline van werken tegen deadlines.
Werkend aan zijn misdaadromans hoopt Egeland dat zijn publiek kritische lezers
worden met een mening gebaseerd op feiten. De traditie die Sjöwall en Wahlöö
hebben ingezet hebben een bloeiende misdaadromancultuur in Scandinavië tot
gevolg gehad. Maatschappelijke thema’s spelen vaak een belangrijke rol in het
verhaal. Het medium misdaadroman is dan ook bij uitstek geschikt om sociale
problemen onder de aandacht te brengen omdat deze boeken door een breed publiek
worden gelezen. Aardig hierbij is dat Egeland zich laat ontvallen dat hij
bij het schrijven van zijn boeken een mannelijk publiek voor ogen heeft terwijl
hij zich er terdege van bewust is dat wellicht het grootste deel van zijn lezers
uit vrouwen bestaat.
ALBINO ARCHEOLOOG
Eerder in het interview stipt Egeland
al even aan dat hij op dit moment druk bezig is met de promotie van zijn nieuwe
boek dat binnenkort in Noorwegen zal uitkomen. Tipje van de sluier wil
Egeland hierbij wel oplichten, het boek met de titel Guardians of the
Covenant borduurt voor op Bjørn Beltø, de albino archeoloog die zijn
opwachting maakte in Het einde van de cirkel.
In het nieuwe boek zijn Vikingen er in het
jaar 1013 vandoor gegaan met het grootste geheim uit het oude testament, zonder
dat zij zich daarvan bewust waren. Bjørn Beltø treedt in de voetsporen van zijn
voorvaderen en zijn onderzoek voert hem van IJsland, naar Rome en Egypte en
uiteindelijk naar een mysterieus paleis in de Caraïben.
Naamsbekendheid en vertalingen in zeventien
landen staan inmiddels garant dat deze sympathieke Noorse auteur Tom Egeland
op eigen benen kan staan en verder geen promotie meer nodig heeft via Dan
Brown. Omdat te benadrukken maakt hij nog even duidelijk dat de lezers van
Ezzulia zeker eens moeten komen kijken op zijn nieuwe site:
www.tomegeland.com
© Interview September 2007 voor Ezzulia.nl
door Ronald de Jong